Vandaag, 2 november, herdenken we alle mensen die ons ontvallen zijn. Hoe ouder je wordt, ik ben nu 56, des te meer dierbaren raak je kwijt. Ik denk vooral aan mijn lieve papa en mama. Mijn vader verloren we al 21 jaar geleden aan de vreselijke ziekte Parkinson. Mijn moeder drie en half jaar geleden. Mijn zus en ik waren haar mantelzorgers. Een jaar lang zorgden we 24 uur per dag voor haar in haar eigen huis. Zij was helaas dement geworden. Drie dagen en nachten zorgde mijn zus voor haar (zij moest elke keer uit Amsterdam komen!) en ik was er vier dagen en nachten. Ik voel me er nog schuldig over, maar na een jaar kon ik niet meer en ging mijn moeder naar een verpleeghuis. Wat was ik naïef, ik dacht dat ze daar de verzorging van mijn moeder over zouden nemen en wij leuke uitstapjes met haar konden maken. Dat was gedeeltelijk ook zo, maar zorg thuis en zorg in het verpleeghuis is een wereld van verschil. Elke zaterdag kwam mijn zus uit Amsterdam en gingen we met z’n viertjes, mijn doch